Geðveiki garðyrkjumaðurinn

Ég er eins snarvangefinn garðyrkjumaður í sambandi við skrokkinn á mér. Hann ræktar garðinn sinn af mikilli natni, vökvar rósirnar og runnana, gefur þeim rétta næringu. En svo trampar hann allar rósirnar og runnana niður og þarf að byrja upp á nýtt að rækta.

Ég er búin að vera manísk í ræktinni undanfarnar vikur í brjáluðu átaki, tvisvar á dag, fitubrennsla, lyftingar, stöðvaþjálfun, box....you name it.
Mataræðið er búið að vera 100%, passaði að borða nóg og sleppti meira að segja nammideginum.
Og viti menn, kellingin fór í fitumælingu og vigtun á fimmtudaginn og ég var búin að missa tæp 4 kg og 3,1% af mör.
Frekar sátt við sjálfa mig, enda var kominn tími til eftir fitubollusumarið mikla að lýsið færi nú að leka.

En Adam var ekki lengi í Paradís því ég fékk átuna um helgina, gegndarlaust át frá morgni til kvölds, og hvert einasta gramm er örugglega búið að koma sér þægilega fyrir á rassgatinu á mér og ég þarf að byrja upp á nýtt í átakinu.
Öll fötin sem voru orðin vel víð á mér þarf núna að smyrja með ólífuolíu til að komast upp hnausþykk lærin og ég þjáist af súrefnisskorti að halda björgunarhringnum inni þegar ég er búin að renna upp buxnaklaufinni.

Mánudagsbömmer.....anyone????